دوست دارم شمع باشم تا كه خود تنها بسوزم
بر سر بالينت امشب از غم فردا بسوزم
دوست دارم هاله باشم ، تا ببوسم روي ماهت
يا شوم پروانه ، از شوق تو بي پروا بسوزم
دوست دارم ما باشم تا سحر بيدار باشم
تا چو مشعل بر سر راهت در اين صحرا بسوزم
دوست دارم لاله باشم ، بر سر راهت نشينم
تا نهي پا بر سرم وز شوق سر تا پا بسوزم
دوست دارم خال باشم بر رخ مهر آفرينت
از لبت آتش بگيرم تا جهان را من بسوزم
دوست دارم خار باشم دامن وصلت بگيرم
تا زمهر آتشينت ، اي گل زهرا بسوزم
دوست دارم ژاله باشم من ، به خاك پايت افتم
تا چو گل شاداب باشي و من از گرما بسوزم
دوست دارم خادمت باشم كنم دربانيت را
دل نهم بر بوته عشقت شبها يكجا بسوزم
دوست دارم اشك ريزم تا مگر از اشك چشمم
تو شوي سيراب و من خود جاي آن لبها بسوزم
دوست دارم كام عطشان تو را سيراب سازم
گر چه خود از تشنه كامي برلب دريا بسوزم
